பத்தாண்டு தாண்டி புத்துணர்வோடு. . .

உன் கண்ணால் தூங்கிக்கொள்ள அனுமதிப்பாயா?உன் நெஞ்சில்நான் சாய்ந்துகொள்ள இடம் தருவாயா?உன் குரலில் என் வார்த்தை ஏற்றிக்கொள்வாயா?உன் காலடி ஓசையில் என் மூச்சை வைப்பாயா?

நான் என்பது நான் மட்டுமல்ல; நான் என்பது நான் சார்ந்திருக்கின்ற பன்மையின் மொத்தம்.

அடுத்து வந்த இரண்டு நாட்களும் ஆதி அலுவலகம் போவதும் வருவதுமாய் இருந்தானேயொழிய நிமிஷாவிடம் பேசும் சூழ்நிலை எதுவும் உண்டாகவில்லை.

டிஜிட்டல் கருவிகளுக்கு சற்றே ஓய்வு கொடுங்கள். உங்கள் உடல்நலனைக் காத்திடுங்கள்.

1960களில் ஒருநாள். அன்றைய தினம் நல்லசேலம் கிராமத்து வீட்டில் பரபரப்பு.

மனிதர்களே! மனிதர்களே!எங்கே நீர் செல்கின்றீர்?இனியும் அந்த உயிர் கெடுக்கும்மதுவை நாடி செல்வீரோ?