நாகை நகரத்திலிருந்து பேருந்து புறப்பட்டு சென்று கொண்டிருந்தது. பேருந்தில் வாடிய மலரை போல் முகம் வாடி இருக்க, பின்னலிடாத தலையும், வண்ணம் தீட்டாத முகமும், திருத்தப்படாத புருவமும் வரையப்படாத கண்களில் கண்ணீர் வழிய, சிரிப்பை மறந்த முகத்துடன் ஒளி மங்கிய நிலவாய் அமர்ந்திருந்தாள் மாலதி. கலங்கிய கண்களை புடவை தலைப்பில் ஒற்றி எடுத்துக் கொண்டிருக்கையில், தன்னருகில் வந்த கண்டக்டரைக்கூட கவனிக்காமல் அமர்ந்திருந்தாள். “இந்தாம்மா எங்க போகணும்?” கண்டக்டரின் குரல் கேட்டு சுயஉணர்வுக்கு வந்தாள் மாலதி. “நன்னிலம் ஒன்னு … ஸ்கூட்டியில் வந்த தெய்வம் – சிறுகதை-ஐ படிப்பதைத் தொடரவும்.